I always have some kind of wild imagination. ALWAYS, yes. And nope. Bukan imaginasi yang menyeronokkan tapi menyakitkan. I dont know why, I dont know how. But it occurred a lot in my mind since I was a kid.
Aku sendiri takut dengan diri sendiri. Dengan apa yang aku bayangkan. Bahaya. Tak sihat pada aku. Tak sihat pada orang lain.
Dulu, aku menyampah sangat tengok muka sorang classmate aku ni. Ade la silap dia buat yang buat aku rasa menyampah sangat. And it happened that aku bayangkan aku lempang dia. Andd to be honest, it ended up that it wasn't just an imagination. Yes, I really did. Aku betul lempang dia. Bukan sekali, bukan dua kali, tapi lebih.
Masa tu aku rasa he deserved it. Hahah jahil habis aku ! But now I feel seriously deeply sorry for him. Sorry Fikri, I was too young too dumb back then to realize that it was all wrong. Heheh.
Shouldnt have done that dekat anak orang. Never.
Kau takde hak.
Remember.
Ps/ brainwash kan aku. Anyone?
No comments:
Post a Comment